Przez Polskę z zachodu na wschód przetacza się aktywny front chłodny, związany z niżem, którego centrum przechodzi tego dnia nad Półwyspem Skandynawskim i dalej Południowym Bałtykiem. W obrębie oddziaływania frontu pojawia się niewielka i umiarkowana chwiejność atmosfery, co w połączeniu ze zwiększonym przepływem powietrza oraz wyraźnie podwyższonymi wartościami uskoków pionowych wiatru, przyczynia się do rozwoju licznych burz, także superkomórkowych. 

Szczególnie niebezpieczna okazuje się cykliczna superkomórka burzowa, która generuje cały szereg niebezpiecznych zjawisk pogodowych, w tym aż cztery trąby powietrzne na pograniczu województw kujawsko-pomorskiego i pomorskiego. Szlak zniszczeń rozpoczyna się jeszcze w północnej Wielkopolsce, gdzie w rejonie Piły burza przynosi niszczące porywy wiatru prostoliniowego, powodując znaczne szkody w drzewostanie i infrastrukturze. Dalej superkomórka przenosi się nad Bory Tucholskie. W miejscowości Kamienica nieopodal Tucholi, pojawia się pierwsza, krótkotrwała trąba powietrza. Drugie tornado ma swój początek w gminie Cekcyn, również w powiecie tucholskim. Jest to zarazem najdłużej żyjąca trąba, która tego dnia przebywa aż 42 km, a szerokość pasa zniszczeń wynosi miejscami nawet 700 metrów. [2] Tornado zmierza dalej na północny-wschód przez miejscowości Stara Rzeka i Dębia Góra, przekraczając granicę województw kujawsko-pomorskiego i pomorskiego. Krótko po godzinie 17:00 osiąga Radogoszcz, kierując się w stronę miejscowości Wycinki nad Jeziorem Kałębie. W Wycinkach przyczynia się do śmierci 60-letniego mężczyzny, którego przygniata ściana domku letniskowego. Po minięciu Wycinek tornado unosi się i znów dotyka ziemi w rejonie miejscowości Komorze. Następnie w zanika na polach przed Kopytkowem, w okolicach autostrady A1. Kolejna, trzecia trąba powietrzna pojawia się już za linią Wisły, nieopodal Gniewu i po przejściu niespełna 10 km zanika niedaleko Ryjewa. Ostatnie z tornad osiąga ziemię pod Sztumem, przechodząc m.in. przez Barlewiczki, na wschód od Jeziora Barlewickiego.